خبرنگاران ملاحظاتی درباره بچه ها کم برخوردار در دوران کرونا
به گزارش وبلاگ تمبوک، تهران- خبرنگاران- در روزهای همه گیری کرونا آنچه بیشتر از هر موضوع دیگری بشریت را نگران و مضطرب آینده کرده، حفاظت کلی از بچه ها است. آنها ممکن است به اندازه سایر گروه ها مستعد ابتلا نباشند اما از نظر تاثیرات ثانویه همه گیری بر جامعه آسیب پذیرتر هستند.
پیشنهادات اخیر نهادهای درمانی و بهداشتی مبنی بر پیشگیری از ابتلا به ویروس کرونا در خانه ماندن است. این قطعا راهنمایی خوبی است اما آیا در این پیشنهاد، آسیب پذیرترین گروه جامعه هم در نظر گرفته شده اند؟ آیا اصلا خانه برای آنها امن تر است؟
گرسنگی، سوء تغذیه، استرس و سایر مواردی که سلامتی را به خطر می اندازد، ترکیبی از آسیب هایی هستند که بچه ها کم برخوردار را در برابر ویروس کرونا آسیب پذیرتر می کند و به ایجاد یک سیکل معیوب از بیماری، فقر و مرگ یاری می کند چراکه فقر می تواند سرایت را تقویت کند و این سرایت می تواند فقر را عمیق تر کند.
اساسا در این روزها رفاه جسمی و روحی بچه ها آسیب پذیر نادیده گرفته شده است و آنها در یک نقطه وانهاده اجتماعی رها شده اند. در شرایط کنونی آنها در واقع از یک اضطرار وارد اضطرار دیگر شده اند و چون طبقه اجتماعی شان بدون حفاظ مالی و غیرمالی است، شرایط اضطراری در زندگی شان قاعده محسوب می شود. در طول زمان تاثیر همه گیری ویروس کرونا ممکن است به قدری وسیع و شدید باشد که فقر و آسیب های ناشی از آن را چندین برابر گسترده تر کند. افزایش شمار مرگ و میر جهانی در اثر ابتلا به ویروس کرونا تعداد زیادی از بچه ها را بی سرپرست کرده است که مستعد سوءاستفاده می شوند و عدم امنیت مالی در بین خانواده ها باعث افزایش کار بچه ها، ازدواج اجباری کودک و بارداری نوجوان و در نتیجه ترک همیشگی تحصیلی می شود.
بچه ها محروم به طور کلی از حق آموزش مناسب برخوردار نبوده اند و روزهای شیوع کرونا و پس از کرونا برای بسیاری از آنها به معنای محدود بودن یا عدم تحصیل است چراکه آنها تخصص و ابزار لازم برای ارائه آموزش مجازی را ندارند و والدین اکثرشان هم یا سواد چندانی ندارند یا بیسوادند. این حجم از نابرابری های اجتماعی می تواند موجب انزوای بیش از پیش این بچه ها، نارضایتی شدید از زندگی و جامعه، نفرت و عقده های اجتماعی، جدل های خانوادگی و افزایش نابهجاری ها و انحرافات اجتماعی شود. تجربه های نامطلوب بچه ها در این دوران می تواند به گونه ای باشد که زندگی آنها و اطرافیانشان را تا آخر عمر تحت تاثیر قرار دهد.
بنابراین از آنجایی که انسان یک گونه اجتماعی است و همین ویژگی اش باعث می شود هنگامی که مسئله بقاء مطرح می شود با استفاده از خلقیات شگفت انگیز و خوب خود با هم مشارکت کنند و یکدیگر را یاری دهند، انتظار می رود مداخله های زود هنگام از طرف نهادهای حامی بچه ها و دولت که بیشتر از همه مسئول است، برای جلوگیری از عمیق تر شدن آسیب های این بچه ها وارد عمل شوند که در صورت بی تفاوتی این نابرابری ضد انسانی موجب تباهی جامعه انسانی می شود.
*فعال حقوق بچه ها
منبع: ایرنا