چرا مردان به بهداشت روان خود بی توجه اند؟
به گزارش وبلاگ تمبوک، طبق آمار جهانی سلامت روان، بروز اختلالات روانی در بین زنان و مردان تقریبا به یک نسبت است.
اما آنچه پراکندگی شیوع اختلالات را در بین زنان و مردان متفاوت می نماید، بیش از ژنتیک مربوط به فرهنگ محیطی است. بر این اساس مردان نسبت به زنان بیشتر اختلالات برون سازی دارند و زنان بیشتر اختلالات درون سازی از خود نشان می دهند. بر طبق آمار جهانی بهداشت بروز پرخاشگری، رفتار های ضد اجتماعی و خودکشی در مردان بیشتر است و زنان اضطراب و افسردگی بالاتری دارند.
متأسفانه در مردان، توانایی مدیریت هیجانات کمتر است. این موضوع به علت نبود آموزش مدیریت خشم در کودکی است. هرچند بیشتر افراد جامعه با این معضل روبه رو هستند، اما در مردان بیشتر به چشم می خورد. ناتوانی در ارتباط درست، حل مسئله به ویژه در خانواده که محیط برگشت افرادبه سلامتی است نیز در مردان دیده می گردد. به طور کلی می توان بیماری ها، استرس و نبود توانایی کنترل و مدیریت استرس ها را جزو عواملی دانست که سلامت جسمی و روانی مردان را تهدید می نماید.
با این توصیفات آنچه در خصوص مردان حایز اهمیت است عدم پذیرش آن ها در خصوص مسائل روانی است که به آن مبتلا هستند. این موضوع ریشه در فرهنگ جوامع دارد. در فرهنگ ایران که از ابتدای تولد مردان را قوی و پشتیبان معرفی می نمایند در اصل اجازه بیان رنج ها و شکستن ها را از مردان می گیرند.
حتما در روابط خود به طور مکرر با این جمله از سمت مردان روبه رو شده اید که حرف زدن برایم سخت است یا الان چه باید بگویم؟. سرچشمه این جملات همان فرهنگ است. فرهنگ و سنتی که در کودکی گریه کردن و بروز احساسات را از پسربچه ها می گیرد و از سوی دیگر در نبود پدر به رغم وجود مادر از فرزند پسر می خواهد که مرد خانه باشد و از خانواده مراقبت کند. کودکی که به علت سن و ناتوانی های فکری و هیجانی خود احتیاج به مراقبت دارد.
از سوی دیگر با بروز احساسات از سمت پسربچه ها با قضاوت های مسخره آمیز روبرو می شوند. مجموع این رفتار ها در بزرگسالی باعث این می گرددکه مردان نتوانند خودشان را بروز دهند و خودشان را کتمان نمایند.
شاید همه ما بار ها برای درمان بیماری های جسمانی به پزشک مراجعه نموده باشیم، اما زمانی که حرف از بیماری های روانی می گردد، از بازگوکردن آن واهمه داریم و اغلب از رفتن نزد روانشناس و روانپزشک طفره می رویم.
ترس از انگ و بدنامی درپی مراجعه به مراکز روان درمانی، در بین مردان شیوع بیشتری نسبت به زنان دارد و اغلب مردان به علت موانع فرهنگی از بازگوکردن مسائل روانی خود نزد مشاور و روانشناس دوری می نمایند. این درحالی است که زنان، شبکه دوستی و اجتماعی قوی دارند و راجع به مسائل خود با دوستانشان صحبت می نمایند که موجب می گردد فشار روانی آنان کمتر گردد و از راه حال های دوستانشان نیز استفاده می نمایند. زنان در خصوص پذیرش مسائل روان خود اکراه ندارند و با سهولت بیشتری در پی یاری های حرفه ای به وسیله روانپزشکان و مشاوران می فرایند.
مردان بیشتر تحت تاثیر مسائل روان قرار می گیرند
مردان با توجه به نقش خود در خانواده، متاسفانه این مسائل را به صورت رفتار های ناهنجار مانند پرخاشگری، گوشه گیری و بی توجهی به مسئولیت های خود نسبت به سایر اعضای خانواده، منتقل می نمایند درحالیکه زنان با پذیرش مسائل روان در خود و مراجعه سریع تر به روانپزشک یا مشاور می توانند مسائل اعصاب و روان خود را برطرف و رجوع نمایند و وظایف مهم خود را نسبت به افراد خانواده انجام دهند.
مردان باید در صورت مشاهده علائمی مانند تحریک پذیری و پرخاشگری، بی توجهی به مسئولیت های اجتماعی و خانوادگی، افسردگی و تمایل به گوشه گیری به فکر استفاده از خدمات تشخیصی و درمانی بهداشت و روان باشند. این امر تنها در صورتی محقق می گردد که باید و نباید های سمی فرهنگ را کنار بزنند و خود را کمتر در معرض ارزش گذاری ها و قضاوت های بیرونی قرار دهند.
منبع: فرارو