هسته میوه ها را دور بریزیم یا بکاریم ؟ - وبلاگ تمبوک

به گزارش وبلاگ تمبوک، تهران - خبرنگاران - از بین رفتن گیاهان و درختان یکی از معضلاتی است که گریبانگیر جامعه بشری شده و در این میان برای حفاظت و احیای طبیعت، پیشنهادها و نظرات زیادی ارائه می گردد که بنا به گفته کارشناسان امر باید تمام آنها علمی و سازگار با اقلیم باشند.

به زودی فصل میوه های هسته دار می رسد. مثل هلو، آلو، زردآلو، گیلاس و آلبالو؛ در خواستم این است که هسته این میوه ها را دور نریزید بلکه بشورید، خشک کنید و آنها را در یک دستمال نگه دارید و توی ماشین تان بگذارید.

هر وقت که به پیک نیک و سفر می روید، این دانه ها را در دل طبیعت خالی کنید، اگر با این عمل ساده و راحت بتوانیم یاری کنیم به ایجاد فقط یک درخت، ما ماموریت خود را انجام دادیم، تبدیل کردن این جهان به جایی سر سبز یک موفقیت خواهد بود.

این پیغام چند روزی است که در فضای مجازی دست به دست می گردد اما مساله این است که آیا می توان هر بذری را در هر اقلیمی کاشت که دراین باره ولی الله مظفریان گیاه شناس و عضو هیات علمی موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور معتقد است درخت اقلیم خود را پیدا می نماید و هر بذری در محیط مناسب خود رشد خواهد نمود.

وی روز یکشنبه در گفت و گو با خبرنگار علمی وبلاگ تمبوک گفت: این پیغام را فردی پخش نموده که در نیوزیلند زندگی می نماید، این کشور سالانه 10 متر بارندگی دارد یعنی 5 برابر آن چیزی که در انزلی داریم.

وی اضافه کرد: اینکه این فرد گفته هسته های میوه ها را دور نریزید و در طبیعت پخش کنید؛ انجام این کار ضرر خاصی به همراه ندارد و در نهایت این است که سبز نمی شوند اما یک شانسی به وجود می آید اینکه بیشتر افرادی که به طبیعت می روند چنین کاری را در کنار جاده ها خواهند کرد و در صورت سبز شدن به طبیعت جلا می بخشد.

مظفریان گفت: همچنین اینکه افراد هسته ها را در اعماق طبیعت نمی کارند، فرض کنید اگر بالای قله دماوند کاشته شوند اصلا جایگاهش نیست چون رویشگاه درختی نیست بنابراین سبز نمی گردد اگر هم بگردد سرما آنرا از بین می برد پس اگر خوشبین باشیم می توانیم حداقل کناره های جاده ها را سر سبز کنیم.

وی ادامه داد: بنابراین یک سری نقاط مناسب مثلا کنار جاده ها می ماند که اگر این اتفاق بیفتد هیچ لطمه ای به طبیعت وارد نمی نماید در عین حال هم سود و بهره ای خواهد داشت و اگر رشد نمایند کنار جاده ها سرسبز می شوند.

این گیاه شناس در پاسخ به اینکه مگر نباید هر هسته یا نهالی در اقلیم خاص خودش کاشته گردد، گفت: درخت اقلیم خود را پیدا می نماید، مسلم است که مثلا فردی که در بندرعباس زندگی می نماید میوه ای که می خورد مربوط به همان سرزمین است و هسته آن را در طبیعت رها می نماید.

وی اضافه کرد: بیشتر میوه ها به خصوص میوه های فصلی که می خوریم میوه های مربوط به محل های نزدیک زندگی ما هستند، البته این به طور کلی صدق نمی نماید مثلا ممکن است گوجه برقانی که در شهریار فراوری می گردد در اصفهان به فروش برسد اما آیا تا حالا دیده اید در تهران میوه کُنار بفروشند؟ یا اگر هم باشد بسیار کم است.

مظفریان گفت: بنابراین کاشت هسته ها به عنوان یک کار بی ضرر است که البته می تواند نتیجه بخش هم نباشد. آن چیزی که نسبت به آن تردید ندارم این است که اگر گیاهی را خورده باشیم و مربوط به آن اقلیم نباشد اگر هم در یک فصل مناسبی بکاریم و سبز گردد در فصل سرما یا گرما از بین می رود بنابراین بهتر است یک کاری علمی و متناسب با اقلیم صورت گیرد.

عضو هیات علمی موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور درباره سازگاری میوه ها با اقلیم خاص خودشان گفت: درسی به نام جغرافیای گیاهی داریم که دربر گیرنده عوامل و فاکتورهای محیطی است، این فاکتورها کنترل نماینده طبیعت هستند بنابراین گیاهی را که در قله دماوند یا در ارتفاعات توچال داریم در دشت قم نداریم و عکس آنهم صادق است بنابراین توجه به این مساله بسیار مهم است.

وی تاکید نمود: محیط خودش مشخص نماینده است، بنابراین من به عنوان فردی که با طبیعت ایران و جغرافیای گیاهی آن آشنا هستم هیچ وقت توصیه نمی کنم که در بیابان های مرکزی ایران گیاهانی کاشته گردد که مثلا در ارتفاعات البرز سبز می گردد چنین اتفاقی دور از ذهن است اما در شرایط غیر معمول و این حالتی که توصیه شده مثلا هسته زردآلود را می خورید کنار جاده بپاشید؛ اگر شرایط جغرافیایی آماده بود سبز می گردد اگر نه هم از بین می رود و ضرری به محیط زیست وارد نمی نماید.

علمی **9014**1485